Ustanowienie państwa Jin

Dynastia ta została założona przez Dżurdżenów (nǚzhēn 女真), którzy obaliwszy dynastię Liang (907–1125 Liáo Cháo遼朝) założyli własne państwo. W przyszłości Dżurdżeni odtworzą dynastę Jin pod nazwą Późniejsze Jin (1616–1636) i w roku 1635 zostaną nazwani Mandżurami przez swojego władcę Hong Taiji (syna Nurhaqi, założyciela dynastii Qing, która będzie władać całymi Chinami od 1644 roku.

Tymczasem w XII wieku ich państwo zajmowało tereny wydarte Kitanom, zepchniętym na zachód w kierunku Azji Środkowej. Po umocnieniu swojej władzy władca Wanyan Aguda rozpoczął podbój chińskiej Dynastii Song. Kampanię przerwała śmierć władcy i następująca po niej walka o sukcesję. Mimo problemów wewnętrznych państwo Jin zdołało jeszcze w roku 1126 zdobyć stolicę Song - miasto Kaifeng.

Państwo Jin

Stolicą państwa Jin był Yanjing (Yānjīng 燕京, obecnie Pekin). Na zdobyte od dynastii Song tereny Chińskie przeniosło się około 1,5 miliona Dżurdżenów, którzy szybko ulegali sinizacji w otoczeniu rządzonych przez siebie 30 milionów rdzennych Chińczyków. Proces ten postępował błyskawicznie mimo zakazu małżeństw arystokracji Dżurdżeńskiej, który zresztą zniesiono w 1191 roku.

Upadek państwa Jin

Choć Dżurdżeni przejęli technologie wojenne od swoich wrogów Songów, ich państwo uległo naporowi Mongolskiemu. Pierwsza kampania Dżyngis-chana rozpoczęła się w 1211 roku. Jin utraciło wtedy swoją wschodnią stolicę Datong. Dwa lata później Mongołowie oblężyli Zhongdu (dosł. Środkowa Stolica, obecnie Pekin). Zawarto pokój, który pozwolił uratować miasto przed utratą.

W następnym okresie państwo Jin toczyło walkę na dwa fronty: z Mongołami na północy i z Południową Dynastią Song na południu. Walka na dwa fronty wyczerpała zasoby wojenne i siły ekonomiczne kraju. Ostateczną klęskę odsunęła nieco śmierć Dżyngis-chana w 1227 roku, jednak już pięć lat później Mongołowie w sojuszu z Songami ponownie zaatakowani Jin. W roku 1233 stolica Jin - miasto Kaifeng - została zdobyta i złupiona przez połączone sojuszem wojska Songów i Mongołów. Choć cesarz Aizong (jego imię dżurdżeńskie to Wanyan Shouxu) zdołał uciec ze stolicy, nie przedłużyło to bardzo jego życia - następnego roku, aby uniknąć pojmania żywcem, popełnił samobójstwo. Tym samym istnienie państwa Jin dobiegło końca.

Państwa, dynastie i poczet ich władców

Poczet władców (10)

Tàizǔ 太祖

Imię osobiste: Wányán Āgǔdǎ 完顏阿骨打 lub Wányán Min 完顏旻

Imię świątynne: Tàizǔ 太祖

Imię pośmiertne: Yīng gān xīng yùn zhāo dé dìng gōng rén míng zhuāng xiào dàshèng

Chronologicznie to pierwszy władca dynastii Jin (2). Czas życia / rządów: , 1115–1123 .

Okresy dynastyczne nianhao

Shōuguó (收國, 1115–1116)
Tiānfǔ (天輔, 1117–1123)

Tàizōng 太宗

Imię osobiste: Wányán Wúqǐmǎi 完顏吳乞買 lub Wányán Shèng 完顏晟

Imię świątynne: Tàizōng 太宗

Imię pośmiertne: Tǐ yuán yìngyùn shìdé zhāo gōng zhé huì rén shèng wén liè huángd

Chronologicznie to drugi władca dynastii Jin (2). Czas życia / rządów: , 1123–1135 .

Okresy dynastyczne nianhao

iānhuì (天會, 1123–1135)

Xīzōng 熙宗

Imię osobiste: Wányán Hélá 完顏合剌 lub Wányán Dǎn 完顏亶

Imię świątynne: Xīzōng 熙宗

Imię pośmiertne: (brak)

Chronologicznie to trzeci władca dynastii Jin (2). Czas życia / rządów: , 1135–1149 .

Okresy dynastyczne nianhao

Tiānhuì (天會, 1135–1138)
Tiānjuàn (天眷, 1138–1141)
Huángtǒng (皇統, 1141–1149)

(brak)

Imię osobiste: Wányán Dígǔnǎi 完顏迪古乃 lub Wányán Liàng 完顏亮

Imię świątynne: (brak)

Imię pośmiertne: Hǎilíngwáng 海陵王

Chronologicznie to czwarty władca dynastii Jin (2). Czas życia / rządów: , 1149–1161 .

Okresy dynastyczne nianhao

Tiāndé (天德, 1149–1153)
Zhènyuán (貞元, 1153–1156)
Zhènglóng (正隆, 1156–1161)

Shìzōng 世宗

Imię osobiste: Wányán Wūlù 完顏烏祿 lub Wányán Yōng 完顏雍

Imię świątynne: Shìzōng 世宗

Imię pośmiertne: Guāng tiān xīng yùn wéndé wǔgōng shèngmíng rén xiào huángdì 光天興運

Chronologicznie to piąty władca dynastii Jin (2). Czas życia / rządów: , 1161–1189.

Okresy dynastyczne nianhao

Dàdìng (大定, 1161–1189)

Zhāngzōng 章宗

Imię osobiste: Wányán Jǐng 完顏璟

Imię świątynne: Zhāngzōng 章宗

Imię pośmiertne: Guāng tiān xīng yùn wéndé wǔgōng shèngmíng rén xiào huángdì 光天興運文德武功聖明仁孝皇帝

Chronologicznie to szósty władca dynastii Jin (2). Czas życia / rządów: , 1189–1208 .

Okresy dynastyczne nianhao

Míngchāng 明昌 1190–1196
Chéng'ān 承安 1196–1200
Tàihé 泰和 1200–1208

(brak)

Imię osobiste: Wányán Yǒngjì 完顏永濟

Imię świątynne: (brak)

Imię pośmiertne: Wèishàowáng 衛紹王 (lub Wèiwáng 衛王)

Chronologicznie to siódmy władca dynastii Jin (2). Czas życia / rządów: , 1208–1213.

Okresy dynastyczne nianhao

Dà'ān 大安 1209-1212
Chóngqìng 崇慶 1212-1213
Zhìníng 至寧 1213

Xuānzōng 宣宗

Imię osobiste: Wányán Xún 完顏珣

Imię świątynne: Xuānzōng 宣宗

Imię pośmiertne: Jì tiān xīng tǒng shù dào qín rén yīngwǔ shèng xiào huángdì 繼天興統述道勤仁英武聖孝皇帝

Chronologicznie to ósmy władca dynastii Jin (2). Czas życia / rządów: , 1213–1224.

Okresy dynastyczne nianhao

Āizōng 哀宗

Imię osobiste: Wányán Shǒuxù 完顏守緒

Imię świątynne: Āizōng 哀宗

Imię pośmiertne: Āi zōng jìng tiān dé yùn zhōng wén jìng wǔ tiān shèng liè xiào zhuāng huángdì mǐn huángdì 哀宗敬天德運忠文靖武天聖烈孝莊 皇帝閔皇帝

Chronologicznie to dziewiąty władca dynastii Jin (2). Czas życia / rządów: , 1224–1234.

Okresy dynastyczne nianhao

Kāixīng 開興 1232
Tiānxīng 天興 1232-1234

(nie przyznane)

Imię osobiste: Wányán Chénglín 完顏承麟

Imię świątynne: (nie przyznane)

Imię pośmiertne: Mòdì 末帝

Chronologicznie to dziesiąty władca dynastii Jin (2). Czas życia / rządów: , 1234.

Okresy dynastyczne nianhao

(brak)

Ważniejsze wydarzenia: 0