Liu Zongyuan (773–819), urodzony w Xiexian w prowincji Hedong (obecnie Yuncheng w prowincji Shanxi), był pisarzem i filozofem czasów dynastii Tang
.Liu Zongyuan urodził się w rodzie mandaryńskim, to znaczy takim, który kształcił dzieci do roli przyszłych urzędników. Liu pokazał swój talent i ambicje już w okresie dorastania. W roku 793 sukcesem zdał cesarskie egzaminy do służby cywilnej i otrzymał stanowisko na dworze cesarskim. Zdecydowanie sprzeciwiał się władzy eunuchów cesarskich i frakcji separatystycznych. Ponieważ pełnił funkcję naczelnego obrońcy reformatora Youngzhou, został zdegradowany po klęsce reform. Po tym epizodzie dostał stanowisko gubernatora Liuzhou, skąd pochodzi jego przydomek Liu Liuzhou.
Liu Zongyuan i Han Yu byli inicjatorami starożytnego Ruchu Prozy, opowiadając się za nauką prozy z okresu przed nastaniem dynastii Qin i Han. Zyskał uznanie za „prozę wyrastającą ponad osiem pokoleń porzucenia.” Przez całe swoje życie Liu Zongyuan napisał ponad 600 esejów, przez co był bardziej prozaikiem, niż poetą. Jego dzieła pełne są żywych argumentacji, są pisane zdecydowanym, ostrym stylem, bogate w ironię i nuty wojowniczości. Jego notatki z podróży to opisy krajobrazów i miejsc, użyte do opisania własnych emocji. Prace Liu Zongyuana zostały zebrane i opracowywane jeszcze w czasach dynastii Tang przez Liu Yuxi, który zamieścił je w zbiorze Antologia Liu Hedong .
